(PL) Tylko Jezus Chrystus. Duchowa lektura Listu do Filipian

Proponowany komentarz do Listu do Filipian św. Pawła nie zamierza być egzegezą w sensie ścisłym, ale chce być głównie zapisem jego lektury duchowej, zrodzonej z modlitwy, ukierunkowanej na nawrócenie się i spotkanie z Jezusem Chrystusem. Chodzi w nim o uczynienie ze słowa Bożego lampy oświecającej drogę przed nami, pozwalającej na ocenę tych wyborów i decyzji, których dokonujemy każdego dnia. Stawia sobie także za cel radowanie się z bycia z Panem przez odwołanie się do Jego słowa, ponieważ jest ono tak żywe, prowokujące i nieprzewidywalne, że można się po nim wszystkiego spodziewać. Jest ono rzeczywiście radością dla wierzącego, ponieważ stanowi jakby zwierciadło, w którym odbija się obraz każdego człowieka – obraz stworzenia poznanego i umiłowanego aż po najgłębsze tkanki serca. Jest to także radość z uczestniczenia w tradycji czytania i medytowania słowa Bożego, traktowanego jako pierwszorzędny drogowskaz ludzkiego życia. Słowo jest radością, ponieważ Słowem jest sam Bóg. Jego słowo jest skierowane do mnie – jest komunikacją Jego serca ze mną, konkretną osobą, jednostką obdarzoną imieniem i własną historią. 

Św. Grzegorz Wielki daje wskazanie: „Naucz się poznawać serce Boga w słowie Bożym”. Słowo jest radością, ponieważ Bóg, którego wypowiada, jest rzeczywistością tak przepastną, że rozważając je, zawsze odkrywa się coś nowego i odkrywanie to nigdy nie ma końca – ciągle idzie się coraz dalej na drodze mądrości i świętości. Tą przepastną rzeczywistością słowa jest sam Jezus Chrystus i Jego tajemnica, jak zuchwale ujmował to św. Ignacy Antiocheński: „Powierzam was Ewangelii jak ciału Chrystusa”

ze wstępu